Budowanie zbiorowej kompetencji w sytuacji kryzysowej
- Katarzyna Celińska

- 9 lis
- 2 minut(y) czytania
Zarządzanie kryzysowe to jedna z tych dziedzin, w których teoria spotyka się z rzeczywistością pod presją. Miałem zaszczyt wziąć udział w tworzeniu tej wyjątkowej publikacji — „Generowanie zbiorowej kompetencji w ograniczonym środowisku: przypadek komórek kryzysowych Michelin”. Było to dla mnie zaszczytem podzielić się moim doświadczeniem w zakresie zarządzania ryzykiem w przemyśle lotniczym i technologicznym, przedstawiając perspektywę branży, w której zarządzanie sytuacjami kryzysowymi, koordynowanie zespołów multidyscyplinarnych i podejmowanie decyzji w czasie rzeczywistym są codziennością.
Badanie
Publikacja jest wynikiem 12 lat badań przeprowadzonych w ramach Grupy Michelin, analizujących funkcjonowanie, ewolucję i doskonalenie komórek reagowania kryzysowego crisis response cells w miarę upływu czasu.

Foto: https://pl.freepik.com/
➡️ Wyniki:
Badania wskazują, co naprawdę pozwala organizacjom skutecznie zarządzać kryzysami: kompetencje zbiorowe — zdolność zespołu do dynamicznej koordynacji, ciągłego uczenia się i spójnego działania w ekstremalnych warunkach. W przeciwieństwie do indywidualnej wiedzy specjalistycznej, kompetencji zbiorowych nie można z góry przydzielić ani zatrudnić — rozwija się je poprzez wspólne doświadczenia, szkolenia krzyżowe i przygotowanie na nieprzewidywalne sytuacje.
Badania definiują siedem kluczowych ról:
➡️ Lider — zapewnia ogólny kierunek działania, arbitraż i podejmowanie decyzji w warunkach niepewności.
➡️ Antycypator — identyfikuje pojawiające się ryzyka, współzależności i słabe sygnały, aby przewidzieć potencjalne skutki kaskadowe.
➡️ Interwencjonista — kieruje natychmiastowymi działaniami operacyjnymi i zapewnia bezpieczeństwo ludzi, aktywów i operacji.
➡️ Logistyk — gwarantuje, że wszystkie potrzebne zasoby, komunikacja i systemy wsparcia działają bez zakłóceń.
➡️ Komunikator — zarządza komunikacją wewnętrzną i zewnętrzną, utrzymując przejrzystość i zaufanie.
➡️ Facylitator — optymalizuje koordynację, zapewnia dyscyplinę proceduralną i utrzymuje koncentrację zespołu.
➡️ Skryba — rejestruje wszystkie działania, uzasadnienia i wyciągnięte wnioski, tworząc podstawę do poprawy sytuacji po kryzysie.
Badania podkreślają trzy kluczowe czynniki sukcesu:
➡️ Symulacje i szkolenia:
Regularne ćwiczenia kryzysowe pomagają zespołom przyswoić sobie swoje role, wykształcić odruchy i stworzyć wspólny model mentalny działania.
➡️ Refleksja i podsumowanie:
Każde wydarzenie lub symulacja powinno kończyć się ustrukturyzowanym przeglądem — nie tylko tego, co poszło nie tak, ale także dlaczego tak się stało i jak dynamika zbiorowa wpłynęła na wyniki.
➡️ Bezpieczeństwo psychologiczne i zaufanie:
Zespoły, które potrafią kwestionować założenia, otwarcie komunikować się i dynamicznie dostosowywać role, są znacznie bardziej odporne na presję.
Wiąże się to bezpośrednio z koncepcją organizacji uczących się, w których reagowanie na sytuacje kryzysowe staje się pętlą informacji zwrotnej, która wzmacnia zarówno procesy, jak i kulturę.
Autor: Sebastian Burgemejster





Komentarze